Откинато парче душа

Здраво… ова.. јас.. Јас само сакав да те прашам како си? Како оди? Долго не сме се виделе.. дури и предолго.. Како се твоите? Се надевам дека се добри и сеуште организираат неделни ручеци во градината. Се сеќаваш ли колку тие ручеци те правеа среќни. Некако успеваа да го надополнат изгубеното време од детството. Сеуште се сеќавам на сјајот во твоите очи кога ме покани за првапат. Беше толку среќен. А и јас бев среќна, заедно со тебе. Всушност, ти никогаш не сфати… не сфати дека твојата среќа беше и моја среќа.. дека твојата насмевка ми даваше волја за живот. Можеби не го покажував тоа толку добро… Знаеш мене никогаш не ме бивало за тие работи. А, се сеќаваш ли кога првпат се сретнавме? Се сеќаваш ли на првиот состанок. И двајцата бевме изгубени, засрамени. Тогаш мислев дека тоа беше најзасрамувачкиот момент во мојот живот, ама сега сфаќам… Сега сфаќам дека тоа всушност беше најсреќниот момент во мојот живот. Ти беше најсреќниот момент во мојот живот. Ама никогаш не сфати нели? Никогаш не сфати дека ми значиш, дека искрено те љубам. Си поигра со мене. Ме искористи и ме фрли на буниште, во смрдливата депонија на осаменоста. Ама кога ме отфрли, ти со тебе зема и едно парче од мојата душа. Парче што нема да се врати.. И на тоа место ќе остане празнина за навек да ме потсетува на тебе, сакала или нејќела. И боли.. многу боли..

Ја спушти слушалката пред да заплаче. Последното нешто што сакаше да го покаже беше слабост. Сакаше да помисли дека и поминало, дека станала посилно, дека тој е само еден лош сон. И се прашуваше дали можеби ја слушнал пораката или што ќе направи кога ќе ја слушне. Можеби ќе заѕвони, ама таа нема да се јави. Можеби ќе собере храброст да и остави порака, да и напише писмо, да каже дека се покајал или дека никогаш не му значела. А, можеби и само ќе ја избрише порака. Онака ладно и бесчувствително. Кој знае… Подобро да не мисли. Сега е најдобро да и се врати на тагата и црвеното вино. И повторно да ја погали празнината од откинатото парче душа.

summernote

 

 

Празно

Пред се здраво. Мило ми е. И тебе? Одлично. Да се претставам.

Јас сум фантазер, голем фантазер. Сигурно ќе ме препознаеш помеѓу многумина. Не затоа што имам поинаков стил, туку затоа што изгледам поинаку.

Изгледаш поинаку а немаш поинаков стил?!

Токму така, јас изгледам поинаку. Се познава преку очите. А очите.. Кафеаво-зелени, мојата гордост иако многумина не би се сложиле. Само оној кој вистински ме погледнал во очите ја забележал нивната специфична боја.

Како што кажав, јас не сум многу различна. Долги нозе, бујна бушава коса (добро не толку бушава) што многумина ми велат да ја носам врзана, ама нели јас им пркосам на тие правила.

Гравитацијата ја сметам за главен виновник за секој пад. Убаво е кога имаш со кој да ја поделиш вината нели? И јас го мислам истото.

Постов нема смисла? Знам, ова е моето претставување. Откривање на делче од мојот затаен идентитет. Делче од сложувалката што можеби некогаш ќе го дополнам. Толку засега.

А, да не заборавам. Отсекогаш сум била уметник, ама не уметник на линии, туку уметник на зборови. Она што некој може перфектно да го нацрта, јас можам перфектно да го преточам во зборови. 

И оваа мала колумна ќе биде мојот издувен вентил. Место каде што ќе можам да се изразам, да се покажам во најдобро светло, без воопшто и да се покажувам.

Нема смила нели?

Имај убава вечер,

засекогаш твоја, сечија и ничија,

summer note.