Понекогаш си седам и си се прашувам, добро вреди ли да се биде добар со сите? Не затоа што јас сум, туку токму спротивното, јас не сум.
Се прашувам вреди ли на секоја провокација да возвратиш со насмевка и да испадне по поговорката “попаметниот попушта, магарето рика”?
Епа јас никогаш не попуштам. Се борам за своите идеали без разлика на цената. Сепак целта ги оправдува средствата нели? Барем се тешам дека е така.
Би ги жртвувала дури и пријателите, бидејќи знам дека нема некој што би бил толку вистински пријател и би бил до тебе дури и против негова волја. Мислам дека нема некој што ќе ти ги слуша маките во 2 часот наутро без притоа да искоментира нешто како “Ех, имам јас среќа што мене не ми се случува тоа.” или нема да се сити бидејќи на него му е подобро.
Едноставно се научив да се борам за себе. Научив дека мојот најдобар пријател сум самата јас, а воедно јас сум си и најлошиот непријател. Научив дека не треба да им веруваш на луѓето и да им ги кажуваш своите проблеми затоа што никој нема да те сфати. Тоа е едноставно така и така ќе биде. Се научив да гледам пред се за себе и тоа јасно го кажувам на сите. Прво јас, па после ти. Не дека тие што велат дека прво пријателот па дури тогаш самите тие, ќе го направат тоа.
Тоа е животот. Еден непрекинат круг. Круг што се врти и не запира. Јас сум спремна за нови освојувања, по било која цена.
Едниствено нешто што го ставам пред самата себе е моето семејство. Единственото нешто вредно повеќе од мојот живот. Барем за мене. Би ги продала сите за семејството. Така е и така ќе остане.
И само да кажам дека никогаш нема да им се смешкам на лицемерите и никогаш нема да ги трпам лошите. Ако тие се лоши јас знам да бидам 3 пати полоша.
summernote 